فاطمه اكتفا به نامش نكنيد
نشناخته توصيف مقامش نكنيد
هر كس که در او محبت زهرا نيست
علامه اگر هست سلامش نكنيد

**********************

بر حاشيه‌ي برگ شقايق بنويسيد
گل ، تاب فشار در و ديوار ندارد

**********************

پيمبري كه عمري غم خوار امتش بود
روي كبود زهرا (س) اجر نبوتش بود ؟!

گفتوگوی راهب با سر اباعبدالله الحسین ع

هنگامی که سر مبارک امام حسین(ع) را وارد قنسرین (یکی از منازل شام) کردند،راهبی از داخل صومعه خود متوجه سر مقدس حضرت شد و دید نوری از دهان مبارک سرسیدالشهداء(ع) خارج می شود و به طرف آسمان بالا می رود. راهب در ازای مبلغ ده هزاردرهم سر مبارک را از مأموران گرفت و داخل صومعه شد.

در این هنگام صدایی که صاحب آن دیده نمی شد به گوششرسید که گفت: خوشا به حال تو ای راهب، خوشا به حال کسی که به حرمت صاحب این سرآگاهباشد و مقام و منزلت آن را بشناسد.

راهب با شنیدن این کلمات، سر خود را بلند کرد و گفت: پروردگارا، تو را به حقعیسی بن مریم(ع) سوگند می دهم که به امر و اذن تو این سر با من سخن بگوید. پس سرمبارک امام حسین(ع) زبان به سخن گشود و فرمود: ای راهب! از من چه می خواهی؟ راهبگفت: تو کیستی؟ فرمود: من فرزند محمد مصطفی(ص) و علی مرتضی(ع) و فاطمه زهرا(س) هستم. من کشته شده به صحرای کربلا، و مظلوم به جور و جفا در دشت نینوا، و عطشان وتشنه لب به نهر علقمه از آب فرات هستم. پس سر مبارک ساکت و خاموش شد. راهب صورت بهصورت امام حسین(ع) نهاد و گفت: صورت خود را از روی مبارک تو برنمی دارم تا بگویی کهدر روز قیامت شفیع تو هستم. سرمقدس سیدالشهداء به سخن آمد و گفت: به دین و آیین جدمحضرت محمد مصطفی(ص) بازگرد و مسلمان شو. راهب بی درنگ شهادتین را بر زبان جاری کردو گفت: اشهدان لااله الا الله و اشهدان محمدا رسول الله، امام حسین(ع) نیز قبولفرمود که در روز قیامت شفیع او باشد. وقتی که صبح شد مأموران یزید سر مبارک را باده هزار درهم از راهب گرفتند و از آنجا حرکت کردند. در میان راه وقتی به وادیرسیدند دیدند تمام درهم ها به سنگ و سفال تبدیل شده اند.(۱)

۱- بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۳۰۳

منبع: ashuora.ir

اباعبدالله

برای مشاهده تصویر با سایز اصلی روی متن بالا کلیک کنید

خطبهکوتاه امام حسین (ع) در مسیر کربلا

امام حسین(ع) در مسیر کربلا ضمن خطبه کوتاهی فرمودند:
همانا دنیا دگرگون وناسازگار و ناآشنا گردیده، نیکی ها و خوبی هایش پشت کرده است، و از آن جز مقدارناچیزی همچون ته مانده ظروف (غذا) باقی نمانده است، و آن نیز زندگی پستی همچونچراگاهی سخت و پرخطر است. آیا نمی بینید که به حق عمل نمی کنند، و از باطل دست نمیکشند؟!

در چنین شرایطی بر مؤمنان شایسته و سزاوار است که مشتاق دیدار پروردگار (و شیفتهشهادت و لقای خداوند) خود باشند. و من نیز مرگ را جز سعادت و شهادت و زندگی باستمگران را جز ننگ و خواری نمی بینم. به راستی که بیشتر مردم بندگان دنیا (و زرخریدمال و ثروت) هستند و دین و دیانت بر سرزبان و لقلقه لسان آنها است، و همچون آبدهانی است که بر روی زبانشان جاری است، و دین و دیانت را تا زمانی می خواهند که امرمعاش و دنیای آنان به وسیله آن تأمین باشد، اما وقتی که به بلا و امتحان در دین،مورد آزمایش قرار می گیرند، دین داران حقیقی بسیار اندک هستند. (۱)
۱- بحارالانوار، ج ۷۵، ص

منبع: ashuora.ir

ياحسين

دلبرم كمند خويش فكند و مرا گرفت

زلفي رسيد و باز مرا دست وپا گرفت

بر زلف او نوشته كه يا ايها العزيز

يعني مرا براي رضاي خدا گرفت

عالم تمام سوخت كه يارم كفن نداشت

اصلا تمام شعله از اين بوريا گرفت

پرسيده ام ز مادرم او هم خبر نداشت

اصلا رفاقت من و تو از كجا گرفت

ما غرق شدگانيم به درياي معصيت

ارباب به خاطر زهرا(س) مرا گرفت

منبع: ashuora.ir