درکنار یکی از سواحل دریای سیاه، باران می بارد و شهر کوچک همانند صحرا خالی بنظر می رسد. درست هنگامی است که همه در یک بدهکاری بسر می برند و هر کدام برمنبای اعتبارشان زندگی را گذران می کنند. ناگهان، یک مرد بسیار ثروتمندی وارد شهر می شود. او وارد تنها هتلی که در این ساحل است می شود، اسکناس ۱۰۰ یوروئی را روی پیشخوان هتل میگذارد و برای بازدید اتاق هتل و انتخاب آن به طبقه بالا می رود.

با تو بودن هميشه پر معناست / بي تو روحم گرفته و تنهاست

با تو يک کاسه آب، يک درياست / بي تو دردم به وسعت صحراست.

*******************************

ما و مجنون درس از يک اديب آموختيم
او به ظاهر گشت عاشق ما به معني سوختيم

*******************************

در انتظار چشمت، تا کي کنم صبوري؟
سوگند بر دو چشمت، فردا بهانه اي نيست...